ในขณะที่เป็นทารก เราถามตัวเองว่า เราจะสามารถเชื่อมั่นในโลกได้หรือไม่ และเราสงสัยว่าจะปลอดภัยหรือไม่ เราเรียนรู้ว่า ถ้าเราสามารถเชื่อใจใครสักคนได้ในตอนนี้ เราก็สามารถที่จะไว้วางใจคนอื่นได้ในอนาคต หากเราพบกับความกลัว เราจะพัฒนาความสงสัยและความไม่ไว้วางใจ กุญแจสำคัญในพัฒนาการนี้ก็คือแม่ของเรา

ในโรงเรียนอนุบาล เราใช้ความคิดริเริ่ม ทดลองสิ่งใหม่ๆ และเรียนรู้หลักการพื้นฐาน เช่น ทำไมสิ่งของที่มีรูปร่างกลมถึงกลิ้งได้ เราถามว่า: ฉันจะทำสิ่งที่ฉันทำได้ใช่ไหม? หากเราได้รับการสนับสนุน เราจะสามารถทำตามความสนใจของเราได้ หากเราถูกยับยั้ง หรือบอกว่าสิ่งที่เราทำนั้นไร้สาระ เราก็จะพัฒนาความรู้สึกผิด ในตอนนี้เรากำลังเรียนรู้จากทั้งครอบครัว

ในช่วงวัยรุ่น เราเรียนรู้ว่า เรามีบทบาททางสังคมที่แตกต่างกัน เราเป็นเพื่อน เป็นนักเรียน เป็นเด็ก และเป็นประชาชน หลายคนประสบกับวิกฤตอัตลักษณ์ หากผู้ปกครองของเราอนุญาตให้เราออกไปข้างนอก และสำรวจสิ่งต่างๆ เราก็จะสามารถค้นหาตัวตนของตัวเองได้ หากพวกเขาพยายามให้เราเป็นในสิ่งที่พวกเขาคิด เราอาจเผชิญกับความสับสนในบทบาทของตัวเองและรู้สึกหลงทาง กุญแจสู่การเรียนรู้ของเราคือเพื่อนและบุคคลต้นแบบของเรา